رنج از دیدگاه مولانا با نگاهی به مسئله شرّ
رنج، از سویی مسئلهای وجودی است که هر انسانی را به تأمّل دربارۀ چرایی میکشاند و از سوی دیگر، مسئلهای کلامی ـ فلسفی است که عدل الهی و یا حتی وجود خدا را به چالش میکشد. بدین جهت متفکّران دینی به موضوع چیستیِ رنج، انواع رنج، علل آن و آثار و نتایج آن پرداختهاند. در این تحقیق نشان خواهیم داد که مولان...
Guardado en:
| Autores principales: | , |
|---|---|
| Formato: | article |
| Lenguaje: | FA |
| Publicado: |
Imam Sadiq University
2013
|
| Materias: | |
| Acceso en línea: | https://doaj.org/article/217001d3ab564ac982d1892e548dbc15 |
| Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
| Sumario: | رنج، از سویی مسئلهای وجودی است که هر انسانی را به تأمّل دربارۀ چرایی میکشاند و از سوی دیگر، مسئلهای کلامی ـ فلسفی است که عدل الهی و یا حتی وجود خدا را به چالش میکشد. بدین جهت متفکّران دینی به موضوع چیستیِ رنج، انواع رنج، علل آن و آثار و نتایج آن پرداختهاند. در این تحقیق نشان خواهیم داد که مولانا، در باب رنج‌ها به نوعی نعل واژگونه معتقد است؛ در پس قهرهای ظاهری، لطف حقیقی میبیند و پشت لطفهای ظاهری، رنج‌های حقیقی را بازمیشناسد. او، رنج حقیقی بنیادی را همان فراق از معشوق ازلی میداند که غفلت از این رنج، به رنج‌های دیگری خواهد انجامید که از آنها با عنوان رنج‌های حقیقی ثانوی یاد کردهایم. دیگر سختیهای زندگی را که مصداق همان لطفهای رنجنُما هستند، رنج‌های مجازی مینامیم و نتایج مرتب بر هر کدام از این رنج‌ها را از نگاه مولانا بررسی خواهیم کرد. در پایان خواهیم دید که مولانا، بهترین واکنش انسان به درد و رنج‌های زندگی را نگاه ایمانی دانسته که به یاری آن و بصیرتی که به مؤمنان میبخشد، میتوان رنج‌ها را معنادار و در نتیجه قابل تحمّل کرد. به نظر مولانا، تنها از طریق آگاهی از رنج حقیقی است که میتوان راه ایمان را پیمود. در این مسیر، رنج‌های دنیوی حذف یا انکار نمیشوند؛ بلکه معنادار میشوند و تحمّل آنها بر مؤمنِ عاشق امکانپذیر و چه بسا حلاوتآمیز میگردد. از نظر مولانا، ایمان عاشقانه بهترین پاسخ به رنج‌های زندگی است |
|---|