آسمان منظرین روز

دورترها، کبوتربازی یا کفتربازی سنت رایجی در شهرهای ایران بود که تاریخ حوادث قرن چهارم نیز از آن یاد کرده و شرح منع کبوتر بازی و تخریب کبوترخانه‌ها توسط مقتدی عباسی (قرن پنجم) را در کتاب‌های تاریخی آورده است. دقت در سنت کبوتر بازی و قوانین پیچیدۀ آن، حاکی از عمر طولانی آن است. این که سنت کبوتر بازی ک...

Descripción completa

Guardado en:
Detalles Bibliográficos
Autor principal: سید امیر منصوری
Formato: article
Lenguaje:EN
FA
Publicado: Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism 2019
Materias:
Acceso en línea:https://doaj.org/article/256d30a508ba4b2680dc6aab095a1be5
Etiquetas: Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
id oai:doaj.org-article:256d30a508ba4b2680dc6aab095a1be5
record_format dspace
spelling oai:doaj.org-article:256d30a508ba4b2680dc6aab095a1be52021-11-15T14:33:59Zآسمان منظرین روز2008-74462008-216910.22034/manzar.2019.84287https://doaj.org/article/256d30a508ba4b2680dc6aab095a1be52019-03-01T00:00:00Zhttp://www.manzar-sj.com/article_84287_d973f63a2885b484ee673446f2157803.pdfhttps://doaj.org/toc/2008-7446https://doaj.org/toc/2008-2169دورترها، کبوتربازی یا کفتربازی سنت رایجی در شهرهای ایران بود که تاریخ حوادث قرن چهارم نیز از آن یاد کرده و شرح منع کبوتر بازی و تخریب کبوترخانه‌ها توسط مقتدی عباسی (قرن پنجم) را در کتاب‌های تاریخی آورده است. دقت در سنت کبوتر بازی و قوانین پیچیدۀ آن، حاکی از عمر طولانی آن است. این که سنت کبوتر بازی که به آن عشقبازی نیز گفته شده و فرهنگ درونی کبوتر بازان از آداب و روابط پیچیده‌ای برخوردار بوده به چه بازمی‌گردد، روشن نیست؛ اما از میزان پیشرفت این سنت و قواعد همه‌گیر آن که در نقاط مختلف سرزمین ایران به طور مشابه رواج داشته می‌توان فهمید که آیینی وابسته به زندگی یا اعتقادات پیشینیان بوده که به صورت بازی و سنتی رایج درآمده و همه‌گیر شده است. کبوتربازی که به نگهداری کبوتر در خانه‌های شهر اختصاص داشت با آنچه در خصوص کبوتر خانه‌ها، که تأسیساتی در خدمت کشاورزی و بیرون شهر بود، تفاوت دارد. رواج کبوتربازی در شهرهای ایران و قواعد آن، به ایجاد یک عنصر منظر خاص ایرانی در آسمان شهرها منجر می‌شد که صحنه‌های پرواز گله‌ها و دسته‌های کبوتران و چرخ زدن آنها در آسمان بود. دسته‌هایی از کبوتر که از اواسط صبح تا نزدیک غروب در آسمان چرخ می‎‌زدند، منظر خاصی در آسمان شهر ایرانی ایجاد می‌کردند که در زمینۀ آسمان، خاطره‌انگیز و یگانه بود. شهرهایی در اقلیم‌های متفاوت ایران، از کوهستانی غرب تا کویری مرکز یا مرطوب شمال و جنوب «آسمان منظرین» و مشابه خود را به عنوان صحنۀ مشترک برای شهروندان، خاطره‌انگیز می‌ساختند. این خصوصیت مشترک منظر آسمان شهر ایرانی، نه برآمده از شرایط محیطی، بلکه محصول شرایط فرهنگی بود و علاوه بر زیبایی و تزئین آسمان روز، به ایجاد هویت و تکرار معنایی می‌انجامید که کبوتربازی بر اساس آن پدید آمده بود. آسمان منظرین روز، در کنار رنگ و نور خاص شهر که وابسته به موقعیت جغرافیایی و ارتفاع آن است، مشخصۀ مهمی است که در شهرهای مدرن با دلایل ساده از قبیل خطر پرواز کبوترها برای پرواز هواپیما، از دست رفت.سید امیر منصوریNazar research center for Art, Architecture & Urbanismarticleمنظر آسمانشهر ایرانیکبوتربازیArchitectureNA1-9428ENFAمنظر, Vol 11, Iss 46, Pp 3-3 (2019)
institution DOAJ
collection DOAJ
language EN
FA
topic منظر آسمان
شهر ایرانی
کبوتربازی
Architecture
NA1-9428
spellingShingle منظر آسمان
شهر ایرانی
کبوتربازی
Architecture
NA1-9428
سید امیر منصوری
آسمان منظرین روز
description دورترها، کبوتربازی یا کفتربازی سنت رایجی در شهرهای ایران بود که تاریخ حوادث قرن چهارم نیز از آن یاد کرده و شرح منع کبوتر بازی و تخریب کبوترخانه‌ها توسط مقتدی عباسی (قرن پنجم) را در کتاب‌های تاریخی آورده است. دقت در سنت کبوتر بازی و قوانین پیچیدۀ آن، حاکی از عمر طولانی آن است. این که سنت کبوتر بازی که به آن عشقبازی نیز گفته شده و فرهنگ درونی کبوتر بازان از آداب و روابط پیچیده‌ای برخوردار بوده به چه بازمی‌گردد، روشن نیست؛ اما از میزان پیشرفت این سنت و قواعد همه‌گیر آن که در نقاط مختلف سرزمین ایران به طور مشابه رواج داشته می‌توان فهمید که آیینی وابسته به زندگی یا اعتقادات پیشینیان بوده که به صورت بازی و سنتی رایج درآمده و همه‌گیر شده است. کبوتربازی که به نگهداری کبوتر در خانه‌های شهر اختصاص داشت با آنچه در خصوص کبوتر خانه‌ها، که تأسیساتی در خدمت کشاورزی و بیرون شهر بود، تفاوت دارد. رواج کبوتربازی در شهرهای ایران و قواعد آن، به ایجاد یک عنصر منظر خاص ایرانی در آسمان شهرها منجر می‌شد که صحنه‌های پرواز گله‌ها و دسته‌های کبوتران و چرخ زدن آنها در آسمان بود. دسته‌هایی از کبوتر که از اواسط صبح تا نزدیک غروب در آسمان چرخ می‎‌زدند، منظر خاصی در آسمان شهر ایرانی ایجاد می‌کردند که در زمینۀ آسمان، خاطره‌انگیز و یگانه بود. شهرهایی در اقلیم‌های متفاوت ایران، از کوهستانی غرب تا کویری مرکز یا مرطوب شمال و جنوب «آسمان منظرین» و مشابه خود را به عنوان صحنۀ مشترک برای شهروندان، خاطره‌انگیز می‌ساختند. این خصوصیت مشترک منظر آسمان شهر ایرانی، نه برآمده از شرایط محیطی، بلکه محصول شرایط فرهنگی بود و علاوه بر زیبایی و تزئین آسمان روز، به ایجاد هویت و تکرار معنایی می‌انجامید که کبوتربازی بر اساس آن پدید آمده بود. آسمان منظرین روز، در کنار رنگ و نور خاص شهر که وابسته به موقعیت جغرافیایی و ارتفاع آن است، مشخصۀ مهمی است که در شهرهای مدرن با دلایل ساده از قبیل خطر پرواز کبوترها برای پرواز هواپیما، از دست رفت.
format article
author سید امیر منصوری
author_facet سید امیر منصوری
author_sort سید امیر منصوری
title آسمان منظرین روز
title_short آسمان منظرین روز
title_full آسمان منظرین روز
title_fullStr آسمان منظرین روز
title_full_unstemmed آسمان منظرین روز
title_sort آسمان منظرین روز
publisher Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism
publishDate 2019
url https://doaj.org/article/256d30a508ba4b2680dc6aab095a1be5
work_keys_str_mv AT sydạmyrmnṣwry ậsmạnmnẓrynrwz
_version_ 1718428363491639296