تعیین گیاگان و پراکنش گیاهان هرز مزارع سویا با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: شهرستان گرگان)

به منظور بررسی گیاگان و نحوه پراکنش گیاهان هرز مزارع سویا، مطالعه حاضر در سال زراعی 97- 1396 در 48 مزرعه سویای سطح شهرستان گرگان انجام شد. در این مطالعه از روش W برای نمونه­برداری علف­های هرز و GPS برای ثبت اطلاعات مکانی مزارع استفاده شد که در نهایت اطلاعات بدست آمده در نرم‌افزار ArcGIS پردازش و نقش...

Descripción completa

Guardado en:
Detalles Bibliográficos
Autores principales: سعید موشانی, حسین کاظمی, افشین سلطانی, محمد اسماعیل اسدی
Formato: article
Lenguaje:FA
Publicado: Ferdowsi University of Mashhad 2021
Materias:
Acceso en línea:https://doaj.org/article/3791a53dd358416ba1d4a8b4c188f3f4
Etiquetas: Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
Descripción
Sumario:به منظور بررسی گیاگان و نحوه پراکنش گیاهان هرز مزارع سویا، مطالعه حاضر در سال زراعی 97- 1396 در 48 مزرعه سویای سطح شهرستان گرگان انجام شد. در این مطالعه از روش W برای نمونه­برداری علف­های هرز و GPS برای ثبت اطلاعات مکانی مزارع استفاده شد که در نهایت اطلاعات بدست آمده در نرم‌افزار ArcGIS پردازش و نقشه پراکنش علف­های هرز استخراج گردید. در این مطالعه 21 نوع گونه علف­هرز متعلق به 13 تیره گیاهی شناسایی شدند که تیره گندمیان با 4 گونه گیاهی بیشترین تعداد گونه گیاهی را به خود اختصاص داد. از نظر چرخه زندگی 14/28 درصد از گروه چندساله­ها و مابقی یکساله بودند. در بررسی گیاهان هرز از لحاظ مسیر فتوسنتزی، 42/85 درصد C4 و حدود 57/15 درصد C3 بودند. گیاگان علف‌های هرز مزارع مورد مطالعه شامل 23/80 درصد علف­های هرز باریک­برگ و 76/19 درصد علف­های هرز پهن­برگ بود. نتایج نشان داد که بیشترین فراوانی‌ها به ترتیب مربوط به عروسک پشت پرده (Physalis divaricate L.)، قیاق و خربزه وحشی (Cucumis melo.var agrestis L.) به‌ترتیب با 91/66، 54/16 و 52/08 درصد بود. بررسی نقشه پراکنش علف­های هرز با فراونی 50 تا 100 درصد نشان داد که این گیاهان هرز در اکثر مزارع مورد بررسی، مشاهده شده و تقریباً از شرق تا غرب شهرستان پراکنده هستند. در این مطالعه مشخص شد که تنوع گیاهان هرز در مزارع سویا شهرستان گرگان بالاست که این امر مدیریت آنها را پیچیده‌تر می­کند و از طرفی حضور برخی گیاهان هرز مهاجم در برخی از مزارع، خطری بالقوه برای اراضی منطقه محسوب می­شود.