نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر

در سال‌های اخیر مفهوم طراحی شهری حساس به آب به‌عنوان رویکردی مؤثر در رفع مشکلات ناشی از روش‌های متداول مدیریت آب‌های سطحی در استرالیا مورد توجه قرار گرفته است و به بازیابی چرخۀ طبیعی آب در توسعۀ شهری کمک می‌کند. به‌کارگیری تکنیک‌های تبیین‌شده در این رویکرد جهت مدیریت و برنامه‌ریزی بهینه، از سویی موج...

Descripción completa

Guardado en:
Detalles Bibliográficos
Autores principales: نرگس رمضانی, امین حبیبی
Formato: article
Lenguaje:EN
FA
Publicado: Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism 2021
Materias:
Acceso en línea:https://doaj.org/article/4e586812b1d447a8b3f3356d898759d5
Etiquetas: Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
id oai:doaj.org-article:4e586812b1d447a8b3f3356d898759d5
record_format dspace
spelling oai:doaj.org-article:4e586812b1d447a8b3f3356d898759d52021-11-15T14:25:31Zنسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر2008-74462008-216910.22034/manzar.2021.234118.2064https://doaj.org/article/4e586812b1d447a8b3f3356d898759d52021-06-01T00:00:00Zhttp://www.manzar-sj.com/article_124923_7b6917404257fd2731223f02c64b121a.pdfhttps://doaj.org/toc/2008-7446https://doaj.org/toc/2008-2169در سال‌های اخیر مفهوم طراحی شهری حساس به آب به‌عنوان رویکردی مؤثر در رفع مشکلات ناشی از روش‌های متداول مدیریت آب‌های سطحی در استرالیا مورد توجه قرار گرفته است و به بازیابی چرخۀ طبیعی آب در توسعۀ شهری کمک می‌کند. به‌کارگیری تکنیک‌های تبیین‌شده در این رویکرد جهت مدیریت و برنامه‌ریزی بهینه، از سویی موجب بهبود کیفیت و کاهش حجم روان‌آب شده و از سوی دیگر فضای سبز را افزایش داده و فرایندهای طبیعی را با منظر شهر تلفیق می‌کند. از آنجا که رویکرد طراحی حساس به آب غالباً بر حوزه‌های فنی و تکنیک-محورِ مداخلات محیطی متمرکز است، به نظر می‌رسد به‌تنهایی نمی‌تواند یک راه‌حل جامع‌نگر برای مداخلات محیطی باشد. بنابراین این فرضیه مطرح می‌شود که طراحی حساس به آب با به‌کارگرفتن اصول طراحی زیبایی اکولوژی، می‌تواند منجر به مدلی منظرین جهت مداخلۀ محیطی شود. این مقاله با استفاده از مرور ادبیات تحقیق، خلأهای موجود در این رویکرد فنی را شناسایی کرده و با استدلال منطقی و با توجه به جایگاه رویکرد حساس به آب در توسعه و ضرورت زیبایی اکولوژی برای ایجاد منظر پایدار، به تحلیل و انطباق مؤلفه‌های به‌دست‌آمده از ادبیات پژوهش می‌پردازد. از آنجا که تکنیک‌های حساس به آب برای سازگاری با شرایط متغیر محیط از فرایندهای طبیعی الگو می‌گیرند، بنابراین از زیبایی طبیعت برخوردار بوده (لازم به ذکر است که زیبایی طبیعت اثبات‌شده است) ولی چگونگی ارتباط آن با فرهنگ تعریف نشده است. زیبایی اکولوژی به‌عنوان عنصر ارتباط‌دهندۀ اکولوژی و فرهنگ در طراحی منظر می‌تواند مسیر رسیدن به طراحی منظر را با اقدامات و راهکارهای طراحی شهری حساس به آب مشخص کرده و بُعد ذهنی و انسانی منظر را ارتقا بخشد.نرگس رمضانیامین حبیبیNazar research center for Art, Architecture & Urbanismarticleطراحی شهری حساس به آبمدیریت آب‌های سطحیمداخلات محیطیزیبایی اکولوژیمنظر اکولوژیArchitectureNA1-9428ENFAمنظر, Vol 13, Iss 55, Pp 42-53 (2021)
institution DOAJ
collection DOAJ
language EN
FA
topic طراحی شهری حساس به آب
مدیریت آب‌های سطحی
مداخلات محیطی
زیبایی اکولوژی
منظر اکولوژی
Architecture
NA1-9428
spellingShingle طراحی شهری حساس به آب
مدیریت آب‌های سطحی
مداخلات محیطی
زیبایی اکولوژی
منظر اکولوژی
Architecture
NA1-9428
نرگس رمضانی
امین حبیبی
نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
description در سال‌های اخیر مفهوم طراحی شهری حساس به آب به‌عنوان رویکردی مؤثر در رفع مشکلات ناشی از روش‌های متداول مدیریت آب‌های سطحی در استرالیا مورد توجه قرار گرفته است و به بازیابی چرخۀ طبیعی آب در توسعۀ شهری کمک می‌کند. به‌کارگیری تکنیک‌های تبیین‌شده در این رویکرد جهت مدیریت و برنامه‌ریزی بهینه، از سویی موجب بهبود کیفیت و کاهش حجم روان‌آب شده و از سوی دیگر فضای سبز را افزایش داده و فرایندهای طبیعی را با منظر شهر تلفیق می‌کند. از آنجا که رویکرد طراحی حساس به آب غالباً بر حوزه‌های فنی و تکنیک-محورِ مداخلات محیطی متمرکز است، به نظر می‌رسد به‌تنهایی نمی‌تواند یک راه‌حل جامع‌نگر برای مداخلات محیطی باشد. بنابراین این فرضیه مطرح می‌شود که طراحی حساس به آب با به‌کارگرفتن اصول طراحی زیبایی اکولوژی، می‌تواند منجر به مدلی منظرین جهت مداخلۀ محیطی شود. این مقاله با استفاده از مرور ادبیات تحقیق، خلأهای موجود در این رویکرد فنی را شناسایی کرده و با استدلال منطقی و با توجه به جایگاه رویکرد حساس به آب در توسعه و ضرورت زیبایی اکولوژی برای ایجاد منظر پایدار، به تحلیل و انطباق مؤلفه‌های به‌دست‌آمده از ادبیات پژوهش می‌پردازد. از آنجا که تکنیک‌های حساس به آب برای سازگاری با شرایط متغیر محیط از فرایندهای طبیعی الگو می‌گیرند، بنابراین از زیبایی طبیعت برخوردار بوده (لازم به ذکر است که زیبایی طبیعت اثبات‌شده است) ولی چگونگی ارتباط آن با فرهنگ تعریف نشده است. زیبایی اکولوژی به‌عنوان عنصر ارتباط‌دهندۀ اکولوژی و فرهنگ در طراحی منظر می‌تواند مسیر رسیدن به طراحی منظر را با اقدامات و راهکارهای طراحی شهری حساس به آب مشخص کرده و بُعد ذهنی و انسانی منظر را ارتقا بخشد.
format article
author نرگس رمضانی
امین حبیبی
author_facet نرگس رمضانی
امین حبیبی
author_sort نرگس رمضانی
title نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
title_short نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
title_full نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
title_fullStr نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
title_full_unstemmed نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
title_sort نسبت عمل زیبایی اکولوژیکی و طراحی حساس به آب در منظر
publisher Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism
publishDate 2021
url https://doaj.org/article/4e586812b1d447a8b3f3356d898759d5
work_keys_str_mv AT nrgsrmḍạny nsbtʿmlzybạyyạḵwlwzẖyḵywṭrạḥyḥsạsbhậbdrmnẓr
AT ạmynḥbyby nsbtʿmlzybạyyạḵwlwzẖyḵywṭrạḥyḥsạsbhậbdrmnẓr
_version_ 1718428373359788032