همزیستی معماری و طبیعت در روستاهای پالنگان و آویهنگ
خانه‌های پالنگان طوری روی کوه‌های شاهو نشسته‌اند که مشکل بشود گفت روستا کجا تمام می‌شود و یا طبیعت کوهستانی از کجا شروع‌شده است. صخره‌ها چنان به خانه‌ها رسیده‌اند که انگار بازویی به آرنج رسیده باشد؛ به‌مانند عضوهایی زنده از...
Guardado en:
| Autor principal: | |
|---|---|
| Formato: | article |
| Lenguaje: | EN FA |
| Publicado: |
Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism
2017
|
| Materias: | |
| Acceso en línea: | https://doaj.org/article/4f1e5690231c4a1a8d75a7afc3806387 |
| Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
| Sumario: | خانه‌های پالنگان طوری روی کوه‌های شاهو نشسته‌اند که مشکل بشود گفت روستا کجا تمام می‌شود و یا طبیعت کوهستانی از کجا شروع‌شده است. صخره‌ها چنان به خانه‌ها رسیده‌اند که انگار بازویی به آرنج رسیده باشد؛ به‌مانند عضوهایی زنده از «یک» بدن؛ هم‌خون و هم‌نفس. نوشتار حاضر با زبان ادبیات و تصویر هم‌نشینی بی‌مرز و تکلف و همزیستی شاعرانه روستای پالنگان و آویهنگ با کوه را با روایتی شاعرانه بیان می‌کند، مفصل‌های شکل‌گرفته میان کوه و روستا را می‌کاود : سرایت کوه در روستا و روستا در کوه را تصویر می‌کند. |
|---|