گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین

در میان دانشمندان علوم شناختی دین، شماری پس از انجام یا بررسی آزمایش‌ها بر آن‌اند که همۀ انسان‌ها «خداباور شهودی»‌ و «دین‌دار طبیعی» هستند. از دید این متفکران، سه قوه اساسی در درون ما شامل «قوه ذهن‌مندانگاری»، «قوه عاملیت‌باوری» و «قوه غایت‌باوری» در نتیجۀ تکامل جزو ساختار شناختی‌مان قرار گرفته‌ است...

Descripción completa

Guardado en:
Detalles Bibliográficos
Autores principales: نعیمه پورمحمدی, میثم فصیحی رامندی
Formato: article
Lenguaje:FA
Publicado: Imam Sadiq University 2021
Materias:
Acceso en línea:https://doaj.org/article/5c8c4daf1e35400b8142f3aa0821fdfd
Etiquetas: Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
id oai:doaj.org-article:5c8c4daf1e35400b8142f3aa0821fdfd
record_format dspace
spelling oai:doaj.org-article:5c8c4daf1e35400b8142f3aa0821fdfd2021-12-01T09:18:43Zگشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین2228-65782228-658610.30497/prr.2021.240612.1668https://doaj.org/article/5c8c4daf1e35400b8142f3aa0821fdfd2021-10-01T00:00:00Zhttps://prrj.journals.isu.ac.ir/article_75904_675f2312aff088ec89e882bb145343d7.pdfhttps://doaj.org/toc/2228-6578https://doaj.org/toc/2228-6586در میان دانشمندان علوم شناختی دین، شماری پس از انجام یا بررسی آزمایش‌ها بر آن‌اند که همۀ انسان‌ها «خداباور شهودی»‌ و «دین‌دار طبیعی» هستند. از دید این متفکران، سه قوه اساسی در درون ما شامل «قوه ذهن‌مندانگاری»، «قوه عاملیت‌باوری» و «قوه غایت‌باوری» در نتیجۀ تکامل جزو ساختار شناختی‌مان قرار گرفته‌ است. این دانشمندان داشتن همین سه قوه و باورهای پیداشده از آنها را دین‌داری طبیعی می‌نامند و بر این اساس همۀ ما انسان‌ها را دین‌داران طبیعی یا خداباوران شهودی یا باورمند زاده‌شده می‌خوانند. بنابراین ساختار شناختی همۀ ما انسان‌ها به هنگام تولد به گونه‌ای است که زمینۀ دین‌داری را در وجودمان فراهم می‌سازد. یکی از اشکالاتی که در نگاه اول به این نظریه وارد می‌شود این است که اگر واقعاً خداباوری شهودی است، پس چرا شمار زیادی از انسان‌ها خداناباورند. در این مقاله بنا داریم به تبیین نظریۀ خداباوری شهودی در علوم شناختی دین بپردازیم و سپس در برابر اشکالِ وجود پرشمار خداناباوران از آن دفاع کنیم. پاسخ ما به صورت خلاصه چنین است که خداناباوری انواع گوناگونی دارد: «خداناباوری شناختی»، «خداناباوری انگیزشی»، «خداناباوری فرهنگی» و «خداناباوری تحلیلی». با این تقسیم‌بندی، خداباوری و خداناباوری در همۀ دسته‌ها جز دستۀ اول قابل جمع است. به عبارت دیگر، با این تحلیلِ برآمده از علوم شناختی دین، همان شمار زیاد خداناباوران را می‌توان خداباور شهودی دانست، گرچه خود التفات یا قبول نداشته باشند. از این رو به رغم شمار فراوان و روبه‌افزایش خداناباوران، می‌توان همچنان از نظریۀ خداباوری شهودی در علوم شناختی دین دفاع کرد.نعیمه پورمحمدیمیثم فصیحی رامندیImam Sadiq Universityarticleعلوم شناختی دینخداباوری شهودیدین‌داری طبیعیخداباوری فطریخداناباوریPhilosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjectsBL51-65FAپژوهشنامه فلسفه دین, Vol 19, Iss 1, Pp 207-226 (2021)
institution DOAJ
collection DOAJ
language FA
topic علوم شناختی دین
خداباوری شهودی
دین‌داری طبیعی
خداباوری فطری
خداناباوری
Philosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjects
BL51-65
spellingShingle علوم شناختی دین
خداباوری شهودی
دین‌داری طبیعی
خداباوری فطری
خداناباوری
Philosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjects
BL51-65
نعیمه پورمحمدی
میثم فصیحی رامندی
گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
description در میان دانشمندان علوم شناختی دین، شماری پس از انجام یا بررسی آزمایش‌ها بر آن‌اند که همۀ انسان‌ها «خداباور شهودی»‌ و «دین‌دار طبیعی» هستند. از دید این متفکران، سه قوه اساسی در درون ما شامل «قوه ذهن‌مندانگاری»، «قوه عاملیت‌باوری» و «قوه غایت‌باوری» در نتیجۀ تکامل جزو ساختار شناختی‌مان قرار گرفته‌ است. این دانشمندان داشتن همین سه قوه و باورهای پیداشده از آنها را دین‌داری طبیعی می‌نامند و بر این اساس همۀ ما انسان‌ها را دین‌داران طبیعی یا خداباوران شهودی یا باورمند زاده‌شده می‌خوانند. بنابراین ساختار شناختی همۀ ما انسان‌ها به هنگام تولد به گونه‌ای است که زمینۀ دین‌داری را در وجودمان فراهم می‌سازد. یکی از اشکالاتی که در نگاه اول به این نظریه وارد می‌شود این است که اگر واقعاً خداباوری شهودی است، پس چرا شمار زیادی از انسان‌ها خداناباورند. در این مقاله بنا داریم به تبیین نظریۀ خداباوری شهودی در علوم شناختی دین بپردازیم و سپس در برابر اشکالِ وجود پرشمار خداناباوران از آن دفاع کنیم. پاسخ ما به صورت خلاصه چنین است که خداناباوری انواع گوناگونی دارد: «خداناباوری شناختی»، «خداناباوری انگیزشی»، «خداناباوری فرهنگی» و «خداناباوری تحلیلی». با این تقسیم‌بندی، خداباوری و خداناباوری در همۀ دسته‌ها جز دستۀ اول قابل جمع است. به عبارت دیگر، با این تحلیلِ برآمده از علوم شناختی دین، همان شمار زیاد خداناباوران را می‌توان خداباور شهودی دانست، گرچه خود التفات یا قبول نداشته باشند. از این رو به رغم شمار فراوان و روبه‌افزایش خداناباوران، می‌توان همچنان از نظریۀ خداباوری شهودی در علوم شناختی دین دفاع کرد.
format article
author نعیمه پورمحمدی
میثم فصیحی رامندی
author_facet نعیمه پورمحمدی
میثم فصیحی رامندی
author_sort نعیمه پورمحمدی
title گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
title_short گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
title_full گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
title_fullStr گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
title_full_unstemmed گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
title_sort گشایش معمای ایدۀ «خداباوری شهودی» و وجود پرشمار خداناباوران: پژوهشی در علوم شناختی دین
publisher Imam Sadiq University
publishDate 2021
url https://doaj.org/article/5c8c4daf1e35400b8142f3aa0821fdfd
work_keys_str_mv AT nʿymhpwrmḥmdy gsẖạysẖmʿmạyạydەkẖdạbạwrysẖhwdywwjwdprsẖmạrkẖdạnạbạwrạnpzẖwhsẖydrʿlwmsẖnạkẖtydyn
AT mytẖmfṣyḥyrạmndy gsẖạysẖmʿmạyạydەkẖdạbạwrysẖhwdywwjwdprsẖmạrkẖdạnạbạwrạnpzẖwhsẖydrʿlwmsẖnạkẖtydyn
_version_ 1718405355293114368