غایت «گردشگری با رویکرد فرهنگی» ایران
| گردشگری با رویکرد فرهنگی همانا رفتن به سراغ عالم ایرانی است با این تصور که گردشگر مخاطب آن است. آثار فرهنگی و تاریخی یک زیستبوم میراثی بهشمار میروند که دلالت بر ایرانیبودن و بهطور کلی چهکسیبودن اهالی آن منطقه دارد. آثار طبیعی مستقیماً بر کجابودن سرزمینشان اشاره میکنند. زبانی که آثار بدان...
Guardado en:
| Autor principal: | |
|---|---|
| Formato: | article |
| Lenguaje: | EN FA |
| Publicado: |
Nazar research center for Art, Architecture & Urbanism
2020
|
| Materias: | |
| Acceso en línea: | https://doaj.org/article/7761f5779b9d4df0a12f511412057b11 |
| Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
| Sumario: | | گردشگری با رویکرد فرهنگی همانا رفتن به سراغ عالم ایرانی است با این تصور که گردشگر مخاطب آن است. آثار فرهنگی و تاریخی یک زیستبوم میراثی بهشمار میروند که دلالت بر ایرانیبودن و بهطور کلی چهکسیبودن اهالی آن منطقه دارد. آثار طبیعی مستقیماً بر کجابودن سرزمینشان اشاره میکنند. زبانی که آثار بدان سخن میگویند زبان اشارت است و نه زبان عبارت. ذیل زبان اشارت، گاه به تصریح و اغلب به تلویح، نکاتی تبیین میشود که فهمش برای همه ممکن نیست جز مخاطب. در این نوع از گردشگری، گردشگر به دنبال مواجهه با فرهنگها و شناخت آنهاست. مواجهه با فرهنگ یعنی بهدستآوردن شناختی حقیقی از کجابودن یک مکان و کیستی اهالیاش. ولی این سؤال مهم مطرح است که نیت گردشگر فرهنگی از این شناخت چیست؟ به تعبیر دیگر مواجهه با فرهنگهای متنوع ساکنان سرزمین ایران و همچنین کیفیت واحدی با عنوان «فرهنگ ایرانی» و تعمق در حقیقت آن چه بهرهای برای گردشگر خواهد داشت؟ نیت گردشگری با رویکرد فرهنگی، نوعی آشنایی است که به خودشناسی فرهنگی منجر میشود. چنین آشناییای تنها زمانی میسر میشود که تماشای آثار تاریخی و فرهنگی در گردشگری تنها به قصد افزایش معلومات و رفع کنجکاویهای تاریخی از پشت در بستۀ آثار نباشد. |
|---|