2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
2000’ler Türk Sineması’nda İstanbul’un ne söylediği ve nasıl gösterildiği üzerinden hareket eden bu çalışmada, sinema ve kent meselesine bakarken kavramsal ve tarihsel bir kategorizasyona başvurulmuştur. İncelenecek filmler belirlenirken 2000’ler Türk Sineması’nda “sanat” sinemasına bakılmış, “popül...
Guardado en:
| Autor principal: | |
|---|---|
| Formato: | article |
| Lenguaje: | EN TR |
| Publicado: |
Erciyes University
2019
|
| Materias: | |
| Acceso en línea: | https://doaj.org/article/8399ae65794644f782ca117f235d4111 |
| Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
| Sumario: | 2000’ler Türk Sineması’nda İstanbul’un ne söylediği ve nasıl gösterildiği üzerinden
hareket eden bu çalışmada, sinema ve kent meselesine bakarken kavramsal ve
tarihsel bir kategorizasyona başvurulmuştur. İncelenecek filmler belirlenirken
2000’ler Türk Sineması’nda “sanat” sinemasına bakılmış, “popüler” film örnekleri
dışarıda bırakılmıştır. Bu bağlamda, sermayenin kentleşmesi dönemi içerisinde yer
alan ve araştırmanın ampirik kısmını oluşturan ve aidiyetsiz mekân başlığı altında
C Blok (Zeki Demirkubuz, 1994), Tabutta Rövaşata (Derviş Zaim, 1996), Güneşe
Yolculuk (Yeşim Ustaoğlu, 1999), Uzak (Nuri Bilge Ceylan, 2002), Hayat Var (Reha
Erdem, 2006), Meleğin Düşüşü (Semih Kaplanoğlu, 2007) ve Çoğunluk (Seren Yüce,
2010) filmleri aidiyetsiz mekân başlığı altında incelenmiştir. Bu inceleme yapılırken
film çözümlemesinde tarihsel eleştiriden, sinematografik anlamda ise “kare kare
çözümleme” tekniğinden faydalanılmıştır. Filmlerde aidiyetsiz mekânlarıyla
İstanbul, yaşamanın ve yerleşmenin mümkün olmadığı, tehdit eden kent halindedir.
Aidiyetini mekânla ve bunun bir adım ilerisi olan kentle kuramayan 2000’ler Türk
Sineması’nın karakterleri İstanbul’da huzursuzluk içerisinde yaşarlar. Karakterler
mekân olarak bedenleriyle de bir aidiyet ilişkisi kuramazlar. Aidiyet duygusunun
mekânı beden; filmlerde kıstırılmışlık, taciz, işkence gibi edimlerle de aidiyetsiz bir
mekâna dönüşür. |
|---|