2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul

2000’ler Türk Sineması’nda İstanbul’un ne söylediği ve nasıl gösterildiği üzerinden hareket eden bu çalışmada, sinema ve kent meselesine bakarken kavramsal ve tarihsel bir kategorizasyona başvurulmuştur. İncelenecek filmler belirlenirken 2000’ler Türk Sineması’nda “sanat” sinemasına bakılmış, “popül...

Descripción completa

Guardado en:

Detalles Bibliográficos
Autor principal:	Şeyma Balcı
Formato:	article
Lenguaje:	EN TR
Publicado:	Erciyes University 2019
Materias:	istanbul city urbanization cinema i̇rrelevant spaces i̇stanbul kent kentleşme sinema aidiyetsiz mekânlar Communication. Mass media P87-96
Acceso en línea:	https://doaj.org/article/8399ae65794644f782ca117f235d4111
Etiquetas:	Agregar Etiqueta Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!

id	oai:doaj.org-article:8399ae65794644f782ca117f235d4111
record_format	dspace
spelling	oai:doaj.org-article:8399ae65794644f782ca117f235d41112021-12-02T14:08:27Z2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul1308-31982667-581110.17680/erciyesiletisim.424958https://doaj.org/article/8399ae65794644f782ca117f235d41112019-01-01T00:00:00Zhttps://dergipark.org.tr/tr/pub/erciyesiletisim/issue/42719/424958https://doaj.org/toc/1308-3198https://doaj.org/toc/2667-58112000’ler Türk Sineması’nda İstanbul’un ne söylediği ve nasıl gösterildiği üzerinden hareket eden bu çalışmada, sinema ve kent meselesine bakarken kavramsal ve tarihsel bir kategorizasyona başvurulmuştur. İncelenecek filmler belirlenirken 2000’ler Türk Sineması’nda “sanat” sinemasına bakılmış, “popüler” film örnekleri dışarıda bırakılmıştır. Bu bağlamda, sermayenin kentleşmesi dönemi içerisinde yer alan ve araştırmanın ampirik kısmını oluşturan ve aidiyetsiz mekân başlığı altında C Blok (Zeki Demirkubuz, 1994), Tabutta Rövaşata (Derviş Zaim, 1996), Güneşe Yolculuk (Yeşim Ustaoğlu, 1999), Uzak (Nuri Bilge Ceylan, 2002), Hayat Var (Reha Erdem, 2006), Meleğin Düşüşü (Semih Kaplanoğlu, 2007) ve Çoğunluk (Seren Yüce, 2010) filmleri aidiyetsiz mekân başlığı altında incelenmiştir. Bu inceleme yapılırken film çözümlemesinde tarihsel eleştiriden, sinematografik anlamda ise “kare kare çözümleme” tekniğinden faydalanılmıştır. Filmlerde aidiyetsiz mekânlarıyla İstanbul, yaşamanın ve yerleşmenin mümkün olmadığı, tehdit eden kent halindedir. Aidiyetini mekânla ve bunun bir adım ilerisi olan kentle kuramayan 2000’ler Türk Sineması’nın karakterleri İstanbul’da huzursuzluk içerisinde yaşarlar. Karakterler mekân olarak bedenleriyle de bir aidiyet ilişkisi kuramazlar. Aidiyet duygusunun mekânı beden; filmlerde kıstırılmışlık, taciz, işkence gibi edimlerle de aidiyetsiz bir mekâna dönüşür.Şeyma BalcıErciyes Universityarticleistanbulcityurbanizationcinemai̇rrelevant spacesi̇stanbulkentkentleşmesinemaaidiyetsiz mekânlarCommunication. Mass mediaP87-96ENTRErciyes iletişim Dergisi, Vol 6, Iss 1, Pp 713-742 (2019)
institution	DOAJ
collection	DOAJ
language	EN TR
topic	istanbul city urbanization cinema i̇rrelevant spaces i̇stanbul kent kentleşme sinema aidiyetsiz mekânlar Communication. Mass media P87-96
spellingShingle	istanbul city urbanization cinema i̇rrelevant spaces i̇stanbul kent kentleşme sinema aidiyetsiz mekânlar Communication. Mass media P87-96 Şeyma Balcı 2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
description	2000’ler Türk Sineması’nda İstanbul’un ne söylediği ve nasıl gösterildiği üzerinden hareket eden bu çalışmada, sinema ve kent meselesine bakarken kavramsal ve tarihsel bir kategorizasyona başvurulmuştur. İncelenecek filmler belirlenirken 2000’ler Türk Sineması’nda “sanat” sinemasına bakılmış, “popüler” film örnekleri dışarıda bırakılmıştır. Bu bağlamda, sermayenin kentleşmesi dönemi içerisinde yer alan ve araştırmanın ampirik kısmını oluşturan ve aidiyetsiz mekân başlığı altında C Blok (Zeki Demirkubuz, 1994), Tabutta Rövaşata (Derviş Zaim, 1996), Güneşe Yolculuk (Yeşim Ustaoğlu, 1999), Uzak (Nuri Bilge Ceylan, 2002), Hayat Var (Reha Erdem, 2006), Meleğin Düşüşü (Semih Kaplanoğlu, 2007) ve Çoğunluk (Seren Yüce, 2010) filmleri aidiyetsiz mekân başlığı altında incelenmiştir. Bu inceleme yapılırken film çözümlemesinde tarihsel eleştiriden, sinematografik anlamda ise “kare kare çözümleme” tekniğinden faydalanılmıştır. Filmlerde aidiyetsiz mekânlarıyla İstanbul, yaşamanın ve yerleşmenin mümkün olmadığı, tehdit eden kent halindedir. Aidiyetini mekânla ve bunun bir adım ilerisi olan kentle kuramayan 2000’ler Türk Sineması’nın karakterleri İstanbul’da huzursuzluk içerisinde yaşarlar. Karakterler mekân olarak bedenleriyle de bir aidiyet ilişkisi kuramazlar. Aidiyet duygusunun mekânı beden; filmlerde kıstırılmışlık, taciz, işkence gibi edimlerle de aidiyetsiz bir mekâna dönüşür.
format	article
author	Şeyma Balcı
author_facet	Şeyma Balcı
author_sort	Şeyma Balcı
title	2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
title_short	2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
title_full	2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
title_fullStr	2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
title_full_unstemmed	2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul
title_sort	2000’ler türk sineması’nda aidiyetsiz kent i̇stanbul
publisher	Erciyes University
publishDate	2019
url	https://doaj.org/article/8399ae65794644f782ca117f235d4111
work_keys_str_mv	AT seymabalcı 2000lerturksinemasındaaidiyetsizkentistanbul
_version_	1718391916600492032

2000’ler Türk Sineması’nda Aidiyetsiz Kent İstanbul

Ejemplares similares