تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان
مسئلۀ جاودانگی در طول تاریخ معرکۀ آرا بوده و استدلال‌های مختلفی دربارۀ آن ارائه شده است. در این پژوهش دو استدلال استاد مطهری در باب جاودانگی انسان بررسی و نقد می‌شود. عدل الهی و حکمت الهی دو مبنای کلامی عمده‌ای هستند که استاد مطهری در اثبات معاد از آنها بهره می‌برد. ایشان در برهان بر مبنای عدل الهی...
Guardado en:
| Autores principales: | , , |
|---|---|
| Formato: | article |
| Lenguaje: | FA |
| Publicado: |
Imam Sadiq University
2017
|
| Materias: | |
| Acceso en línea: | https://doaj.org/article/96c5e4713c9e49789044c77a1476904a |
| Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
| id |
oai:doaj.org-article:96c5e4713c9e49789044c77a1476904a |
|---|---|
| record_format |
dspace |
| spelling |
oai:doaj.org-article:96c5e4713c9e49789044c77a1476904a2021-12-01T09:49:04Zتحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان2228-65782228-658610.30497/prr.2017.1973https://doaj.org/article/96c5e4713c9e49789044c77a1476904a2017-08-01T00:00:00Zhttps://prrj.journals.isu.ac.ir/article_1973_2184544ee2ef60668d6338eeb42671df.pdfhttps://doaj.org/toc/2228-6578https://doaj.org/toc/2228-6586مسئلۀ جاودانگی در طول تاریخ معرکۀ آرا بوده و استدلال‌های مختلفی دربارۀ آن ارائه شده است. در این پژوهش دو استدلال استاد مطهری در باب جاودانگی انسان بررسی و نقد می‌شود. عدل الهی و حکمت الهی دو مبنای کلامی عمده‌ای هستند که استاد مطهری در اثبات معاد از آنها بهره می‌برد. ایشان در برهان بر مبنای عدل الهی ابتدا تقریر متکلمان را بیان و نقد می‌کنند و در ادامه با تأکید بر صفت عدل خداوند و رابطۀ عینیت اعمال و کیفر معاد را اثبات می‌کنند. در برهان بر مبنای حکمت الهی، در یک تقریر با تمسک به مثال جنین و صفت حکمت و عبث نبودن به اقامه برهان می‌پردازند، و در تقریر دیگر با تأکید بر یک سلسله عواطف، امیال، احساسات و غرایز مافوق مادی که مطلق‌طلب هستند برهان را تبیین می‌نمایند. لوازم این دو برهان در این مقاله توضیح داده می‌شوند و در نهایت نقدهای وارد بر هر دو برهان ذکر خواهند شد. منحصر نبودن فلسفۀ وجودی آخرت به وصول به جزای متناسب با عمل، مصادره به مطلوب بودن ادعای صورت ملکوتی داشتن اعمال، عدم ارتباط میان فضیلت و رذیلت اخلاقی و پاداش و مجازات و طفیلی بودن آخرت در تقریر استاد مطهری، از اشکالات وارد بر استدلال بر مبنای عدل الهی است. مفروض انگاشتن خداوند و صفاتی برای او، مفروض انگاشتن جهازات بدون کاربرد در انسان، مفروض دانستن این که هر قوه‌ای در انسان باید بالفعل شود، از اشکالات وارد بر استدلال بر مبنای حکمت الهی است.حسین هوشنگیامید ارجمندمحمدجواد امیراحمدیImam Sadiq Universityarticleمرگمرگ‌اندیشیآخرتعدل الهیحکمت الهیPhilosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjectsBL51-65FAپژوهشنامه فلسفه دین, Vol 15, Iss 1, Pp 213-229 (2017) |
| institution |
DOAJ |
| collection |
DOAJ |
| language |
FA |
| topic |
مرگ مرگ‌اندیشی آخرت عدل الهی حکمت الهی Philosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjects BL51-65 |
| spellingShingle |
مرگ مرگ‌اندیشی آخرت عدل الهی حکمت الهی Philosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjects BL51-65 حسین هوشنگی امید ارجمند محمدجواد امیراحمدی تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| description |
مسئلۀ جاودانگی در طول تاریخ معرکۀ آرا بوده و استدلال‌های مختلفی دربارۀ آن ارائه شده است. در این پژوهش دو استدلال استاد مطهری در باب جاودانگی انسان بررسی و نقد می‌شود. عدل الهی و حکمت الهی دو مبنای کلامی عمده‌ای هستند که استاد مطهری در اثبات معاد از آنها بهره می‌برد. ایشان در برهان بر مبنای عدل الهی ابتدا تقریر متکلمان را بیان و نقد می‌کنند و در ادامه با تأکید بر صفت عدل خداوند و رابطۀ عینیت اعمال و کیفر معاد را اثبات می‌کنند. در برهان بر مبنای حکمت الهی، در یک تقریر با تمسک به مثال جنین و صفت حکمت و عبث نبودن به اقامه برهان می‌پردازند، و در تقریر دیگر با تأکید بر یک سلسله عواطف، امیال، احساسات و غرایز مافوق مادی که مطلق‌طلب هستند برهان را تبیین می‌نمایند. لوازم این دو برهان در این مقاله توضیح داده می‌شوند و در نهایت نقدهای وارد بر هر دو برهان ذکر خواهند شد. منحصر نبودن فلسفۀ وجودی آخرت به وصول به جزای متناسب با عمل، مصادره به مطلوب بودن ادعای صورت ملکوتی داشتن اعمال، عدم ارتباط میان فضیلت و رذیلت اخلاقی و پاداش و مجازات و طفیلی بودن آخرت در تقریر استاد مطهری، از اشکالات وارد بر استدلال بر مبنای عدل الهی است. مفروض انگاشتن خداوند و صفاتی برای او، مفروض انگاشتن جهازات بدون کاربرد در انسان، مفروض دانستن این که هر قوه‌ای در انسان باید بالفعل شود، از اشکالات وارد بر استدلال بر مبنای حکمت الهی است. |
| format |
article |
| author |
حسین هوشنگی امید ارجمند محمدجواد امیراحمدی |
| author_facet |
حسین هوشنگی امید ارجمند محمدجواد امیراحمدی |
| author_sort |
حسین هوشنگی |
| title |
تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| title_short |
تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| title_full |
تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| title_fullStr |
تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| title_full_unstemmed |
تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| title_sort |
تحلیل انتقادی از دو استدلال مطهری بر جاودانگی انسان |
| publisher |
Imam Sadiq University |
| publishDate |
2017 |
| url |
https://doaj.org/article/96c5e4713c9e49789044c77a1476904a |
| work_keys_str_mv |
AT ḥsynhwsẖngy tḥlylạntqạdyạzdwạstdlạlmṭhrybrjạwdạngyạnsạn AT ạmydạrjmnd tḥlylạntqạdyạzdwạstdlạlmṭhrybrjạwdạngyạnsạn AT mḥmdjwạdạmyrạḥmdy tḥlylạntqạdyạzdwạstdlạlmṭhrybrjạwdạngyạnsạn |
| _version_ |
1718405369206669312 |