معناشناسی اوصاف الهی در اندیشۀ علامه حلّی و توماس آکوئینی
معناشناسی یکی از مسائل مهم در بررسی اسماء و صفات الهی است و در آن از چگونگی تفسیر و تأویل مفاهیم و محمولاتی که در مورد خداوند به کار میرود بحث میشود. سیر تاریخی این بحث نشان میدهد که متکلمان امامیه دیدگاههای اعتقادی خود را برگرفته از قرآن و سنت پیامبر و امامان معصوم میدانستهاند. در قرآن کریم ص...
Guardado en:
| Autor principal: | |
|---|---|
| Formato: | article |
| Lenguaje: | FA |
| Publicado: |
Imam Sadiq University
2015
|
| Materias: | |
| Acceso en línea: | https://doaj.org/article/9bb65a54116b475eb70ca153c53b27be |
| Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
| Sumario: | معناشناسی یکی از مسائل مهم در بررسی اسماء و صفات الهی است و در آن از چگونگی تفسیر و تأویل مفاهیم و محمولاتی که در مورد خداوند به کار میرود بحث میشود. سیر تاریخی این بحث نشان میدهد که متکلمان امامیه دیدگاههای اعتقادی خود را برگرفته از قرآن و سنت پیامبر و امامان معصوم میدانستهاند. در قرآن کریم صفاتی برای خداوند به کار رفته است که اندیشمندان را به بحث و تحلیل واداشته تا چگونگی اطلاق این صفات برای خداوند را بررسی کنند. بر این اساس، دیدگاههای مختلفی پدید آمده است، از جمله نظریۀ بازگشت ایجابی به سلبی علامه حلی که با طریقۀ سلبی–ایجابی توماس آکوئینی مشابهت دارد. در اینجا دو معنا از طریقۀ سلبی–ایجابی را بیان میکنیم. دو مورد متعلق به علامه حلی و توماس آکوئینی، که نظر این دو با هم همخوانی دارد. علامه از طریق سلب ضد صفات، و توماس از طریق سلب صفاتی که خاص مخلوقات است، صفاتی را که خاص خداوند است برای او اثبات میکنند. سپس به تبیین معنای صفات برای خداوند و مخلوقات و بررسی نظریۀ تشکیک علامه و تشابه آن با نظریۀ توماس میپردازیم |
|---|