تأثیر آموزش تن‌آرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار

مقدمه: تهوع و استفراغ، از شکایات شایع زنان در دوران بارداری است. تن‌آرامی مجموعه‌ای از تمرین‌های عصبی و عضلانی است که می‌تواند به‌عنوان درمان غیردارویی تهوع و استفراغ در بارداری مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر تن‌آرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار مراجعه‌کننده به...

Descripción completa

Guardado en:
Detalles Bibliográficos
Autores principales: زهرا جدیدی, دکتر فریده کاظمی, آرزو شایان, دکتر سودابه آقابابایی
Formato: article
Lenguaje:FA
Publicado: Mashhad University of Medical Sciences 2021
Materias:
Acceso en línea:https://doaj.org/article/b032e72b30d74b80963daa30704e4900
Etiquetas: Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
Descripción
Sumario:مقدمه: تهوع و استفراغ، از شکایات شایع زنان در دوران بارداری است. تن‌آرامی مجموعه‌ای از تمرین‌های عصبی و عضلانی است که می‌تواند به‌عنوان درمان غیردارویی تهوع و استفراغ در بارداری مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر تن‌آرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون در سال 1398 بر روی 100 زن نخست باردار 10-6 هفته مراجعه‌کننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان انجام شد. افراد به‌طور تصادفی به دو گروه 50 نفره کنترل و مداخله تقسیم شدند. قبل از مداخله پرسشنامه PUQE-24 برای هر دو گروه تکمیل شد. گروه مداخله علاوه بر دریافت مراقبت‌های معمول بارداری، تمرینات تن‌آرامی را به‌مدت 4 هفته دریافت کردند. پس از پایان 4 هفته مجدداً افراد دو گروه مداخله و کنترل پرسشنامه را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار stata (نسخه 13) و آزمون‌های آماری کای دو، تست دقیق فیشر، ویلکاکسون و من‌ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره تهوع و استفراغ قبل از مداخله در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری نداشت (05/0<p). میانگین نمرات شدت تهوع و استفراغ در گروه مداخله، قبل و بعد از مداخله از 60/1±30/8 به 65/2±30/5 کاهش یافت که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (001/0>p)، همچنین در گروه کنترل از 51/1±38/8 به 70/1±39/7 تغییر یافت و این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (01/0=p). پس از مداخله، شدت تهوع و استفراغ در گروه مداخله به‌طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود و تفاوت از نظر آماری معنادار بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر تن‌آرامی بنسون در کاهش حالت تهوع و استفراغ در بارداری، آموزش آن برای تمام زنان باردار در سه ماهه اول بارداری توصیه می‌شود.