نقشِ دین در شکل گیری حکمت متعالیه
صدرا، بسیاری از یافتهها و نوآوریهای موجود در حکمت متعالیه را مدیون بهرهمندی از دین و شهود دانسته است. او، تأثیر دین بر حکمت و حکما را در دو مرحله بررسی کرده است. در مرحلة اول، دین، حکمت و حکما را از نگاه ماهیتبین و کثرتبین میرهاند و به نگاه وجودی ارتقا میدهد. بر این اساس، نگاه وجودی این مطلب...
Guardado en:
Autor principal: | سید میثم بهشتی نژاد |
---|---|
Formato: | article |
Lenguaje: | FA |
Publicado: |
Imam Sadiq University
2014
|
Materias: | |
Acceso en línea: | https://doaj.org/article/b37aa9f082604915be87bd96888a328d |
Etiquetas: |
Agregar Etiqueta
Sin Etiquetas, Sea el primero en etiquetar este registro!
|
Ejemplares similares
-
گفتگوی توافقی یا دیالکتیک هرمنوتیکال میان عقل و دین «دیدگاهی نو در نسبت میان عقل و دین»
por: جهانگیر مسعودی
Publicado: (2016) -
اهمیت فزایندۀ تاریخ فلسفه دین برای فلسفۀ دین: نمونۀ نگاه هگل به رابطۀ ایمان و عقل
por: محسن فیض بخش, et al.
Publicado: (2019) -
رابطۀ زبان دین و واقعیت از دیدگاه ملاصدرا
por: وحیده فخار نوغانی, et al.
Publicado: (2016) -
جایگاه عقل درمناسک دینی از دیدگاه کانت
por: طیبه جورابچی, et al.
Publicado: (2021) -
تحلیل انتقادی نظریۀ لین رادر بیکر در تبیین رستاخیز با رویکرد اجمالی به حکمت متعالیه
por: رستم شامحمدی, et al.
Publicado: (2014)